اثربخشی آموزش کسب معنا بر تاب آوری و کیفیت زندگی مادران دارای فرزند با نیازهای ویژه

هدف این پژوهش بررسیاثر بخشی آموزش کسب معنا بر تاب آوری و کیفیت زندگی مادران دارای فرزند با نیازهایویژه شهر برازجان در سال تحصیلی 90-1389 بود. روش پژوهش شبه آزمایشی بود که با طرحپیش آزمون – پس آزمونو پیگیری با گروه کنترل انجام شد. نمونه اولیه این پژوهش شامل 222 نفر بودند که پساز اعلام آمادگی جهت شرکت در پژوهش، پرسشنامه کیفیتزندگی سازمان بهداشت جهانیومقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون را تکمیل نمودند. سپس 40 نفر از کسانی که نمره آن هادر هر دو پرسشنامه یک انحراف معیار پایین تر از میانگین بود، به روش تصادفی انتخابو به دو گروه آزمایش و کنترل(در هر گروه 20 نفر) تقسیم شدند. سپس آموزشکسب معنا طی 10 جلسه، 90 دقیقه ای به صورت 1 جلسه در هر هفته بر روی گروه آزمایشاجرا شد. در پایان همزمان از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و پس از گذشت یک ماهآزمون پیگیری انجام شد. داده های حاصل از پژوهش، به روش کوواریانس یک متغیری و چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش کسبمعنا موجب افزایش میزان تاب آوری و بهبود کیفیت زندگی گروه آزمایش در مقایسه باگروه کنترل شده است )05/0≥p). پیگیری با فاصله یک ماه، سودمندی آموزشکسب معنا را بر تاب آوری و کیفیت زندگی نشان داد. با توجه به یافته های این پژوهشپیشنهاد می شود مدارس دانش آموزان یا نیازهای ویژه کشور در قالب کلاس های آموزشخانواده از آموزش معنا جهت حل مشکلات اولیاء دانش آموزان و ارتقاء سطح تاب آوری وکیفیت زندگی آنان استفاده نمایند.